Mijn ervaring is de jouwe niet …

Soms lijkt iets hetzelfde, maar blijkt het niet zo te zijn.

Te ver doorgegaan

Femke heeft in haar werk tien cirkels geschilderd en krijgt als intuïtieve ingeving om een rode stip in de middelste cirkel te zetten. Zodra ze dit gedaan heeft, ontstaat er de behoefte om dit in alle cirkels te doen. Terwijl ze dit doet, voelt ze tevredenheid. Zo klopt het weer.

Als ze vervolgens een stap achteruit zet om haar werk te bekijken, ervaart ze dat het werk gevoelsmatig niet klopt. Er is iets met die stippen. Maar wat? Ze waren zo prettig om te schilderen. Toch voelen ze als te veel. Voordat ze die rode stippen zette, voelde het werk veel beter. Ze concludeert dat ze te ver is doorgegaan: dat van die stippen had ze niet moeten doen. Toch zegt op de achtergrond een stemmetje dat haar werk nog niet klaar is. Wat nu? Ze wordt onzeker en laat haar werk aan Fiona zien: “Ik voel dat ik hier te ver ben door gegaan. Wat vind jij?”.

Fiona zegt: “Nou, ik vind het er nog goed uit zien. Maar ik ken dat gevoel wel. Ik ga ook te vaak te ver door. Dan heb ik later spijt van wat ik gedaan heb. Maar volgens mij is het bij jou nog goed hoor. Ik zou me niet ongerust maken. Het was maar een draak die het zei en dan hoef je er niet naar te luisteren.”

Fiona denkt dat ze weet wat er bij Femke is gebeurd, maar eigenlijk weet ze het niet. Ze heeft haar eigen oordelen en ervaringen over het werk van Femke gelegd.

Onder de oppervlakte

Als Fiona zou intunen op Femke’s proces dan zouden ze samen ontdekken dat die eerste rode stip spanning in Femke opriep. Het triggerde haar en riep overtuiging ‘je moet altijd eerlijk delen’ op. Deze triggering riep spanning op. Direct gevolgd door een automatische oplossing: alle cirkels van een stip voorzien. Het doorbreken van de spanning liet tevredenheid in haar ontstaan: door eerlijk te delen, kreeg haar innerlijke veiligheid weer terug. Achteraf ontstond er een onvrede over haar werk: ze was onbewust van haar intuïtieve pad afgeweken en dat voelde ze, zonder dat ze kon benoemen wat het was.

Ook Fiona wijkt regelmatig van het intuïtieve pad af. Alleen wordt zij door een ander patroon gestuurd. Ze vindt het namelijk te spannend om haar werk in een bepaalde fase te laten staan. Automatisch komt de twijfel: is het wel goed genoeg? Vanuit de overtuiging ‘er moet vast nog wat bij’, doorbreekt ze deze spanning en schildert ze door. Tijdens het schilderen voelt ze opluchting, maar van het resultaat raakt ze teleurgesteld: ze is weer te ver doorgegaan.

Wees voorzichtig om, op basis van een verhaal van een ander te zeggen: “Oh dat heb ik ook! Dat moet je zo en zo oplossen.” Onder de oppervlakte kan echt iets anders spelen. Er zijn vele manieren om in een werk ’te ver door te gaan’. Het vraagt telkens om afstemming in jezelf om te ontdekken wanneer je intuïtief handelt en wanneer je je automatische patronen (je draken) de leiding geeft. Pas na bewustwording en het begrijpen wat je wilde voorkomen of bereiken, transformeren de automatische patronen, ontstaat er wezenlijk ervaren wat jouw unieke moment is om te stoppen. Los van welke overtuiging dan ook.

Wil jij onderzoeken waarom jij in je creativiteit vastloopt? Vraag een coachgesprek aan.