Laatst gebeurde er iets bijzonders. Ik gaf les in de cursus Schilderavontuur en deed zelf ook mee. Bij Schilderavontuur schilder je spontaan dat wat bij je opkomt. Omdat ik graag groot wilde schilderen, plakte ik twee vellen papier aan elkaar. Ze bedekten de hele tafel en ik realiseerde me dat ik geen grote plek had waar ik ze na de les kon drogen. “Nou dan moet je opschieten, wil je…
Maak jij ze ook wel: tekeningetjes tijdens een telefoongesprek of tijdens de vergadering? Zo maar wat krabbelen, zonder er bij na te denken. Ze worden droedels genoemd en zijn prima oefeningetjes om intuïtief te werken. Nou dat stelt niks voor…. Meestal is het heerlijk om te doen, zo’n droedel maken. Alleen als je er na afloop naar kijkt en er over nadenkt, is dat bij een grote groep mensen vaak…
Als kind zat ik iets te naaien en ik kwam er niet uit. Mijn handen begonnen te plakken en ik werd zenuwachtig. Na nog een tijdje prutsen moest ik het opgeven. “Mam, kan je helpen?” vroeg ik. Dat deed ik eigenlijk liever niet want hulp vragen, was ongeveer hetzelfde als tonen dat je het niet zelf kan. En dat voelde niet goed. Pas veel later begreep ik dat ik niet…
Respect: pff we stoeien wat af met deze behoefte. Veel mensen verwarren respect met gelijk hebben/krijgen. “Jij moet mij respecteren!” roepen ze als eis, zonder zich af te vragen of afgedwongen respect wel respect kan zijn. Of respect hetzelfde is als het met elkaar eens zijn. Eigenlijk is dat ook niet zo gek, want als je in van Dale kijkt heeft respect zowel betrekking op eerbied, als op hoogachting of…
Gezien worden “Ik voel me niet gezien” In het ene boek over geweldloze communicatie is gezien worden een behoefte. In het andere boek een gedachte en interpretatie van een situatie. En in het derde boek staat ze als quasie-gevoel: een gedacht over hoe ik me voel. Daardoor is het boeiend om eens die mogelijkheden te kijken. Gevoelens Ik voel me niet gezien. Doordat je het woord voelen gebruikt, lijkt het…
Voor deze maand trok ik de behoefte vieren. Omdat deze voor mij zo verbonden is met de behoefte rouwen, bespreek ik ze allebei. Kies zelf of je ze in verbinding wil onderzoeken, of dat je je deze maand op de behoefte vieren richt. Basisbehoeften Soms wordt er gezegd dat er binnen verbindende communicatie maar twee basisbehoeften zijn: rouwen en vieren. Rouwen als een behoefte niet vervuld wordt en vieren als…
Openheid raakt voor mij aan de behoefte van verbinding: ik laat mij zien en jij jou. Mensen ervaren mij enerzijds als open, omdat als ik vertel, ik openlijk vertel. Anderzijds kan ik gesloten zijn: liever luisterend dan vertellend. Openheid is voor mij enerzijds krachtig en inspirerend, anderzijds kwetsbaar: wat gebeurt er met dat wat ik vertel? Dus komen ook de behoeften veiligheid en integriteit naar boven. Die zijn voor mij…
Geruststelling Iemands vrees of zorg wegnemen. Is dat iets wat we werkelijk kunnen of kan iemand dat eigenlijk alleen zelf doen? Vrees of zorg ontstaan vaak na vreeswekkende of zorgwekkende gedachten. Een aantal daarvan zijn realistisch, maar veel zijn niet op de werkelijkheid gebaseerd. Toch kunnen ze in je hoofd zeer reëel lijken en werken ze als een tredmolentje: hoe meer aandacht je ze geeft, des te bezorgder je wordt…
Delen: een behoefte of een strategie? In de verbindende communicatie is er een verschil tussen een behoefte en een strategie. De behoefte is het basisverlangen, wat elk mens kent. De strategie is een manier waarop je dit verlangen wilt vervullen. Dit onderscheid maken is belangrijk. Soms denk je dat iets je behoefte is, maar blijkt het een strategie te zijn. Dit is verwarrend, zowel voor jezelf, als voor de ander….
Wat als ik het niet persoonlijk maak? In de E-cursus moeiteloos jezelf zijn van Vera Helleman, ontdekte ik het volgende: er kunnen allemaal gedachten door me heen gaan, maar zodra ik het “mijn-gedachte” van maakt, blijft de gedachte in mijn systeem hangen. Dan moet ik er iets mee. Ik noem dat ook wel: de gedachte blijft aan mij haken. Vaak bevatten ze steeds dezelfde thema’s: ik moet, ik zou moeten,…